"Είμαι άστατος πολύ και όπου θέλω εγώ πηγαίνω...", μας λέει ο Τερζής. Και αναρωτιέμαι εγώ, είναι εφικτό ένας άστατος χαρακτήρας να γίνει σταθερός? Αλλάζουν ποτέ οι άνθρωποι? Ίσως αλλάζουν όταν ερωτεύονται. Όταν, όμως, φύγει ο έρωτας τι... ή ποιός από τους δύο μένει?
Βλέποντας τη θετική πλευρά, όταν δεν υπάρχουν απωθημένα και κάτω από ευνοϊκές συνθήκες αλλάζουν. Όλοι κάποια στιγμή αναζητάνε ένα λιμάνι για να αράξουν ή κάτι διαφορετικό από ό,τι έχουν ζήσει... κάτι πιο συναισθηματικό και μόνιμο. Το παραμύθι μας βρίσκει εκεί που δεν το περιμένουμε και μας κάνει να θέλουμε να το κρατήσουμε.
Υπάρχει πάντα και ο αντίλογος. Είναι επικύνδινο να καθοδηγείται κανείς από τον έρωτα και τον ενθουσιασμό. Γιατί όταν αυτά φύγουν μένει η πραγματικότητα και η ουσία της σχέσης. Και τότε αν η σταθερότητα δεν είναι το φόρτε σου πνίγεσαι. Η επιστροφή στην "άσωτη" ζωή είναι αναπόφευκτη.
Πώς εμπιστεύεσαι να βάλεις στη ζωή σου έναν τέτοιον χαρακτήρα? Η απάντηση είναι πως απλώς ρισκάρεις. Είναι ρώσικη ρουλέτα... Ποντάρεις τη ζωή σου. Και είμαι σίγουρη πως αξίζει το ρίσκο για το όνειρο... όσο κι αν κρατήσει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου